Waarom het Rusland is die de democraten hackte
Column uit het FD
Julian
Assange vertelde in een interview dat een 14-jarige de emails van John Podesta
gehackt kon hebben. Dat klopt, maar dat is hier zeker niet het geval. En ik ga
u uitleggen waarom.
Om dit goed
te begrijpen moeten we ons het juiste perspectief aanmeten. Belangrijkste om te
begrijpen is dat we hier te maken hebben met de GRU, de Russische Militaire
Inlichtingendienst. Een inlichtingendienst heeft niet 1 specifiek persoon als
doel. Het heeft een hele reeks aan doelen waar het informatie van wil verzamelen.
Deze informatie word verzamelt, geanalyseerd en vervolgens strategisch ingezet.
- Voor het verzameling van informatie hebben we hackers
nodig
- Voor de analyse van alle informatie hebben we vertalers
nodig.
- Voor de strategische inzet hebben we diverse kanalen
nodig.
Hackers die informatie
verzamelen
Voor de hack
van John Podesta is een phishing linkje gebruikt. Het account waarmee dit
phishing linkje is verstuurd was niet goed afgeschermd, onderzoekers van Dell
SecureWorks hebben alle (1800) linkjes weten te verzamelen en geanalyseerd. Dit
is hoe ze de slachtoffers omschreven: “targets included individuals in
political, military, and diplomatic positions in former Soviet states, as well
as journalists, human rights organizations, and regional advocacy groups in
Russia.”. Het account is nu wel goed afgeschermd, maar via andere methoden kon
ik deze bevinding nog enigszins controleren, en inderdaad, het klopt. Het
eerste doel dat ik controleerde was een eigenaar van een website met als titel:
“Free Sebastopol”. Ofwel iemand die vind dat de Krim niet bij Rusland hoort.
Uit deze
analyse blijkt dus dat er en masse gepoogd werd individuen te ‘phishen’. Een
14-jarige kan prima een het email account van John Podesta hacken, maar een
operatie opzetten om 1800 specifiek uitgekozen politici aan te vallen? Niet
heel waarschijnlijk.
Vertalers die informatie
analyseren
Gedurende de
operatie zijn de Russen betrapt door het bedrijf CrowdStrike. Op dat moment
hebben zij een afleidingsmanoeuvre opgezet om de hack geloofwaardig te kunnen
ontkennen. Hierbij zijn ze niet heel creatief geweest, een hacker met de naam
Guccifer 2.0 kwam ten tonele. Guccifer 1 is de hacker die ooit eerder Hillary
Clinton hackte en hiervoor veroordeelt werd. Van Guccifer 2.0 is verder totaal
niets bekend en van deze hacker is ook geen history te bekennen. Vervolgens
begon deze persoon met het lekken van documenten. En wel documenten die er ook
daadwerkelijk toe deden, iemand heeft deze documenten dus geanalyseerd. En dat
bleek ook uit het digitaal forensische bewijs dat deze documenten bevatte. De
documenten waren namelijk geopend door verschillende systemen, 1 met de naam‘Iron
Filex’ en 1 met de naam ‘user’. Het lijkt er dus op dat meerdere systemen
gebruikt zijn om alle documenten te analyseren, en niet iedere analyst even
zorgvuldig is geweest. Maar het kan natuurlijk zo zijn dat een 14-jarige voor
ieder document een nieuwe virtual machine opstart om deze te openen en te
analyseren, toch?
Analisten die informatie
verspreiden
Via het
kanaal van de hierboven genoemde Guccifer 2.0 werden zoals gezegd enkele
documenten verspreid. Maar ook journalisten werden individueel benadert, en
gelukkig deelden enkele hiervan de door hen ontvangen documenten weer. Wat
blijkt is dat sommige documenten door een computer met de Russische
taalinstelling zijn gewijzigd, waar ditzelfde document is geopend en gewijzigd
door een computer met de engelse taalinstelling. Wederom kan ook dit uitgevoerd
zijn door een 14-jarige.
samenvattend
Hoe groot
acht u de kans dat een 14-jarige een valse Russische cyber spionage campagne
leidt, een false Russisch analyse team creëert, een agressieve operatie weet op
te zetten waarvan de Russen dromen deze uit te kunnen voeren en waarvan de
uitkomst ook nog eens volledig in het Russische belang ligt?
Ik denk dat
het terecht is om te zeggen dat als dit niet een Russische operatie is iemand
belachelijk veel tijd en moeite heeft gestoken in een operatie die de Russen
maar al te graag zelf hadden uitgevoerd.
Conclusie
De Russische
Inlichtingen diensten blijken top notch. Nadat men toegang tot een strategische
informatie bron verloor en volledig ontdekt werd, wisten men extreem snel een
afleidingsmanoeuvre op te zetten om de schade te beperken en een geloofwaardig alternatief
verhaal in de wereld te brengen.